Vrijdag 8 juli was het dan eindelijk zover. Met onze Vendeliers en Dokters Swingende Infuustoeters, per bus, mee naar het Duitse Öhringen. Een rit van zo’n zes uurtjes. Nou, daar dacht de Duitse ‘Autobahn’ heel anders over. Baustelle na Baustelle, afgewisseld met files door ongelukken aan de andere kant van de vangrail of totaal onbekende oorzaak, deden daar nog eens drie ‘uurtjes’ bovenop. Af en toe leidde dit tot de verzuchting: ‘Duurt wel lang hè’ en een begripvol ‘Joa, heel lang’. Maar om kwart over zeven waren we dan toch in Untersteinbach.
